รู้จักเฟอร์นิเจอร์หลุยส์ที่แตกต่างกัน
เป็นเวลาเกือบสองศตวรรษที่พระเจ้าหลุยส์สี่พระองค์ปกครองศาลของฝรั่งเศส โลกแห่งแฟชั่นและการตกแต่ง ในระหว่างการครองราชย์ของกษัตริย์แต่ละพระองค์ทรงปลูกฝังสไตล์การตกแต่งและศิลปะการตกแต่ง ที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมและการเมืองที่เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย
พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 (ค.ศ. 1610 – 1643)
เป็นช่วงเวลาที่ยุ่งเหยิงที่ทำให้เกิดพระราชาริเชอลิเยอ (Cardinal Richelieu) และสามทหารเสือ (The Three Musketeers) ฝรั่งเศสในขณะนั้นกำลังต่อต้านประเทศเพื่อนบ้านเพื่อเป็นกำลังสำคัญในยุโรป
สไตล์: ด้วยความประณีตของสไตล์ที่เรียบร้อย(Mannerrist style) ทำให้เฟอร์นิเจอร์ของพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 มีความทนทานและหนักแน่นเมื่อเทียบกับศิลปะที่กำลังจะเกิดขึ้นในกษัตริย์พระองค์ต่อๆไป ตู้ต่างๆที่สำคัญทั้งหมดได้รับการแก้ไขด้วยการตกแต่งบานด้านหน้า ตู้เก็บของ (Armoires) มักถูกตกแต่งด้วยรูปทรงเรขาคณิตและ พู่ห้อย (Swags) ถูกแกะสลักเช่นเดียวกับเฟอร์นิเจอร์จากฟรานเดอร์ (Flanders) เก้าอี้มีกล่องที่หันขาและเปลหามอย่างประณีต นักออกแบบชาวฝรั่งเศสย้ายออกจากอิตาลียุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเพื่อสร้างสไตล์ของตนเอง
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 (ค.ศ. 1643 – 1715)
เพื่อรักษาอำนาจจากขุุนนางทรยศ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ได้สร้างพระราชวังที่งดงามคือพระราชวังแวร์ซายส์และบังคับให้ศาลทั้งหมดของพระองค์ อาศัยอยู่ที่นั่นกับพระองค์ด้วย พลังอำนาจของพระองค์นั้นแผ่ขยายไปถึงทุกมุม ตลอดจนความแตกต่างของชีวิตชาวฝรั่งเศส ตั้งแต่มารยาทจนถึงแฟชั่น โดยได้รับความช่วยเหลือจากหัวหน้าคณะรัฐมนตรีฌอง แบปติสต์ฌ็อง (Jean-Baptiste Colbert) พระเจ้าหลุยส์ออกเดินทางเพื่อเชิดชูฝรั่งเศสผ่านงานศิลปะ
สไตล์: พระราชวังแวร์ซายกลายเป็นหัวใจสำคัญของกลยุทธ์ที่จะทำให้ฝรั่งเศสเป็นศูนย์กลางวัฒนธรรมของโลก ของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 นำโดยชาร์ลส์เลอบรูน (Charles Le Brun) ศิลปินผู้สร้างเฟอร์นิเจอร์ในปารีสที่สร้างสรรค์ผลงานที่มีความหรูหราสมมาตรและขนาดที่ยิ่งใหญ่ ด้วยเส้นโค้งที่มีความเรียบง่าย และเส้นตรงที่มีความโดดเด่น เก้าอี้ที่มีลักษณะเหมือนบัลลังก์ที่มีงานแกะสลักที่ประณีตและเบาะอันหรูหรา
พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 (ค.ศ. 1715 - 1774)
ในยุคพระเจ้าหลุยส์พระองค์นี้ เป็นยุคที่มีการแสวงหาอำนาจจึงทำให้เกิดการแสวงหาความเพลิดเพลิน พระองค์ทรงถอดที่ทำการศาลออกจากพระราชวังแวร์ซายย้ายไปยังปารีสและอนุญาตให้ขุนนางของพระองค์อาศัยอยู่ในทาวน์เฮาส์ที่หรูหรา นำโดยนายหญิงผู้โด่งดังของพระเจ้าหลุยส์ มาดามเดอปอมปาดัวร์และมาดามเดอแบร์รี่ การเข้าสังคมจึงกลับมาที่ร้านเสริมสวยซึ่งห้องพักขนาดใหญ่ ที่มีความสะดวกสบายและความเป็นทางการน้อยลง
สไตล์: เฟอร์นิเจอร์ในยุคพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 โดดเด่นด้วยรูปทรงโค้ง ความสว่าง ความสะดวกสบายและความไม่สมมาตร เฟอร์นิเจอร์เข้ามาแทนที่เฟอร์นิเจอร์ที่เป็นทางการแบบกล่องและขนาดใหญ่ในยุคของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 โดยเฟอร์นิเจอน์ใช้เครื่องประดับมุกฝังในไม้ต่างสีสันที่นำเข้าจากต่างประเทศ ตลอดจนงาช้างและหอยมุก
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 (ค.ศ. 1774 - 1792)
การเดินทางไปยังซากปรักหักพังโบราณกลายเป็นความเดือดดาลและนำไปสู่การค้นพบและการเห็นคุณค่าของลวดลายโบราณ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความเห็นแจ้ง เมื่องานเขียนของรูสโซส์ (Rousseau) และการให้เหตุผลเอาชนะความเหลื่อมล้ำและอารมณ์ในอดีต
